Uğur Mumcu, bizim nesil başta olmak üzere çalışan ya da mesleğe meyletmiş gazeteci adaylarının gönlünde ayrı bir yeri olan, rol modeldir… Uğur abimizi o ‘uğursuz’ yılda, 24 Ocak 1993’te aldılar bizden. Hem de arabasına alçakça, kahpece yerleştirdikleri bir bombayla… Uğur Mumcu’nun katledilmesi Türkiye’yi sarsarken, tüm gazeteciler gibi bendenizin yüreğinde de kapanmaz yara açmıştı. O gün yazdığım “Basın Şehitleri” başlıklı şiiri, yürekli gazeteciyi ve tüm basın şehitlerini anma adına bir kez daha yayımlamak istiyorum:   BASIN ŞEHİTLERİ   Bir faks mesajı göğe Bir teleks flaşı yere Bir tuş darbesi sessizliğe Uyuyanlar uyansın diye... Bir harf cehalete Bir kelime suyun üstüne Öylece kalsın diye... * Bir bomba değerlerin dibine Bir infilak... Bir ölüm... Bir Fatiha... Ölüler konuşsun diye... * Bir isim... Bir resim... Bir haber... Ve bir gazete arşivlik Unutulmasınlar diye... * Bir acı... Bir anı... Bir hayal... Ve bir şiir: Şehitler ölmez diye...   Dursun ERKILIÇ