Bursa ziyaretimizle ilgili yazılarımdan birine, “Başkan Alinur Aktaş, Bursa turizmde tektaş” başlığını atmış ve BBB Başkanı Aktaş’ın “Hedefimiz Bursa turizmini şaha kaldırmak” sözünü değerlendirmiştim… Evet, turizm her şehir içi bir kalkınma yolu ama örneği Bursa’dan vermek isterim… *** Bursa Büyükşehir Belediye Başkanı Alinur Aktaş’ın davetiyle bulunduğumuz şehir gözümüzü, gönlümüzü doyursa da karnımızın acıkmasına mani değildi! Turist kaynayan Tophane Meydanı’na vardığımızda karnımız sırtımıza yapışmış, ‘doyurun beni’ diye bağırıyordu! Başkan Aktaş başta olmak üzere Genel Sekreter Yardımcısı Ahmet Bayhan ve bizleri hiç yalnız bırakmayan, Basın Yayın ve Halkla İlişkiler Dairesi Başkanlığı’ndan Bahar ve Deniz hanımlar ile rehberimiz Faruk Beyin öncülüğünde vardığımız yer Tophane Kebapçısı oldu.     ‘İskender’ denmesinin ayıplandığı bir ortamda ‘Döner Kebap’ yemek harikaydı. Daha da önemlisi, önceden aynı isimle yediğimiz yemekleri sorgulamaktı! Tophane Kebapçısı’nın sahibi Bahadır Tanrıverdi ile sohbet, turizmin bir kişi ve kent için önemini anlamamızı sağladı. Anlatayım… *** Bursa Tophane Meydanında, Osmanlı döneminden kalma 640 yıllık tarihi binada faaliyet gösteren Tophane Kebapçısı, deneyimli ve güler yüzlü personeliyle sadece Bursalılara değil şehre gelen herkese tattırıyor lezzetlerini… Öne çıkan lezzet: Bursa Döner Kebabı. Tüm bu güzelliklerin mimarı ve sahibi Bahadır Tanrıverdi, 640 yıllık mazisi olduğunu söylediği bina hakkında bilgi verirken, “Daha önce mescit, ev, iş yeri olarak kullanılmış” derken biz mütebessim dinliyorduk ama “Burada faaliyet gösteren 6 firma iflas etmiş” deyince çehremiz değişti. Ticaretin acımasızlığına ve sürprizlerle doluluğuna örnek sayılacak acı bir hadiseyi şöyle anlattı: - 7 şirkette 600 kişi istihdam ederken 2001 yılındaki ekonomik kriz yüzünden her şeyimiz gitti; 100 milyon dolar kaybettik… Ticaret, elde olan/olmayan hatalarla pek şeyi elinizden alsa da pes etmezseniz, yeni planları, projeleri uygulamaya koyarsanız aldıklarını iade ediyor! Bahadır Tanrıverdi, bunun örneğini de yaşadıkları ticari felaketin ardından başlayan süreçten verdi: - Babam çok iyi bir restoran işletmecisiydi. Az da olsa bir sermaye oluşturduktan sonra 2007 yılında kebap / iskender alanındaki usta isimleri transfer ederek bu işe başladık. Patentini aldım… Üzerinde binanın fotoğrafı bulunan kartvizit bastırdım… Ancak müşteriden çok alacaklı geliyordu… Herkese ‘borcumuz borç, izin verirseniz hepsini ödeyeceğiz’ dedik ama işler bir türlü toparlanmıyordu… MUCİZEYİ BEKLERKEN… Bahadır Tanrıverdi’nin kitabında pes etmek yoktu. Dinleyelim: - Bir gün cam kenarında otururken, Tophane Meydanındaki tarihi ve turistik yerleri ziyaret edecek turistleri getiren bir tur otobüsü tam karşımıza yanaştı… Yanlarına vardım ve heyete katıldım. Rehber, 45 kişilik gruba herkes beni takip etsin deyince ben de onların arasına karıştım. Müsait bir anda kendimi tanıttım ve indirimli yemek teklifinde bulundum… 19.5 TL olan kebabı yeme / içme 13 TL olarak önerdim. Rehber ve şoförden ücret alınmayacak. Ayrıca kişi başı 1 TL hanut ödenecek… Kâr etmiyoruz ama maksat hareket olsun… Rehber, turist heyetine yemek fiyatını 14 TL olarak duyurdu ve kabul gördü… Hüseyin Bold gibi koştum lokantaya. 45 kebap hazırlıyoruz dedim. Her biri bir köşede oturan personel şaşkındı. Kısa sürede hazırladık. Sonuçta çok iyi bir ağırlama oldu… YÖNTEMİ RAKİPLER DE UYGULAYINCA… “Çok zor koşullarda başlamıştık, otomobil yoktu… Her tur geldiğinde aynı yolla müşteri çekerken rakipler de beni örnek almaya başladı; yöntem değiştirdim. Sabah ezanından önce Ulu Cami’ye gidip turistlere kart dağıttım…” diyen Bahadır Tanrıverdi, ayakta kalmaya, zamanı gelince koşmaya kararlıydı. Bunun için yapması gerekenler vardı, yaptı: - Bir kış günü bir turist otobüsünün içinde uyuyan şoförü gördüm. Camı tıklattım, önce korktu ama sonra açtı camı… Kartımı uzatıp indirim ve teklifimi sundum kendisine. ‘Yok’ dedi. Israr ettim. “Başka yerle anlaşmamız var” dedi. Bu kartı al, bir sıkıntı olursa teklifim geçerli görüşelim dedim. Hangi lokantayla anlaşmalı olduğunu sordum. Benim lokantayı söyledi. Kiminle anlaştın dedim, beni anlattı ve “Esnaf olarak on numara” dedi. Şoför, “Cebime sigaramı koyar, kestane şekerimi alır, hanutumu verir…” diye devam ederken kendimi tanıttım. Alnımdan öptü ve “Helal olsun sana oğlum” diyerek hayırlı işler diledi… Böyle böyle bugünlere geldik çok şükür… TURİZMİN SUNDUĞU İMKANLARLA Hem karnımızı doyurup hem de güzel bir sohbet ettikten sonra, Bahadır Tanrıverdi ve mutfakta harikalar yaratan Nurettin ve Nejdet ustalar ile genç garsonları orkestra şefi gibi yöneten İsmail şefe teşekkür ederek ayrıldık. Duyduklarımdan, gördüklerimden ve bu başarı öyküsünden anladım ki, turizm sayesinde çok para kazanılabilir. Ticari yıkılışlarda da turizmin sunduğu imkanlarla ayağa kalkmak mümkün.