Sayısız siyaset tarifim vardır… Otuz yıl önceki tarifim, ondan önceki otuz yıllarım damıtılmışlığıydı: Amerika’nın kuzeyinde İki kişilik şov Güneyinde darbe… Kuralları değişmez Avrupa’da kilise… Rusya ve Çin’de Cehennemin dibi… Türkiye’de 0-0 biten basket maçı gibi Türkiye dışında tüm yerlerdeki tarif şöyle ya da böyle bir değişim yaşadı, yaşıyor… İyisi, kötüsü Bu yüzden, vekilleri anlatırken, “Hizmetiyle ölümsüz olan vardı içinde” dediklerim oldu. Ancak, bir de, “Rahmet ve dua ile ölen vardı içinde.” Kötüsü, “Suratına tükürsen gülen vardı içinde.” En kötüsü de; Vekil vardı yeminli bu ülkeyi bölmeye En iyisi de; Vekil vardı gerekse ülke için ölmeye Evet… Ama, ancak, fakat; Her birinin kendine has bir dünyası vardı Bu hal ve şart içinde; Siyaset; Kamu kaynaklarının sevk ve idaresine talip olmaktır. Gerisi karışık, karmaşık… Filhakika; Beyaz, karadır… Biraz paradır… Kanlı küredir…   * * * Babam, sevgi ve ‘sevgi’liler Babam rahmetli Avni Erkılıç, adının anlamı kadar yardım insanı olmanın yanında sevgi yüklüydü. Bir beyaz gül gibi (koparıp kaçırdığı) annem Gülbeyaz’ı da yanına alınca, her hal ve şartta yüzü gülen ikilinin tek sermayesi sevgi olmuş, olmuştu. Zenginlik nedir bilmeden, görmeden göçüp gittiler; muhannete muhtaç olmadan, muhtaç etmeden… Diğer çocuklarına da öyle mutlaka ama kendimden sorumlu olarak, bendenize bıraktıkları en değerli mirasın ‘sevgi’ olduğunu özellikle belirtmek isterim. Bu yüzden Avni Erkılıç’ın mezar taşında imzam vardır! Şöyle: Sermayesi sevgiydi Kazancı çile Gönüllerdi yeri hep Düşmedi dile Muhannetler üzülmüştür ama öyle biriydi… Türk malı sevgi ‘Sevgi’, pek çok millet ve birey için mühimdir elbette ama Türkler için türküler yoluyla daha bir önem ve anlam kazanır. Hasretler, kavuşmalar, ayrılmalar sevgi küpüne daldırılıp çıkarılır! Dinlerseniz anlarsınız… Kim olduğu, nasıl olduğu ile ilgili çeşitli rivayetler bulunan ancak pençesine düştüğü kapitalizmin tüketim çılgınlıklarından ‘Sevgililer Günü’nün dayandırıldığı aziz Valentine ne kadar sevgi insanıydı bilemem ama ‘emek’ istemesinin, ‘vefa’ beklemesinin bile ötesine geçen Türklerin tanımı onu gömer! Hatırlatmalar… Örnek gerekirse, sevgili dost Murat Yılmaz hatırlatmış: Fuzuli’ye sormuşlar, “Sevmek mi daha güzeldir, sevilmek mi?” diye; “Sevmek” demiş. “Çünkü sevildiğinden hiçbir zaman emin olamazsın.” Nazım Hikmet: Ah benim sevdasında bencil, Yüreğinde sağlam sevdiğim Aklıma gelişini seveyim. Can Yücel: Tabaklarda kalan son kırıntılar gibiydi sana olan sevgim. Sen beni hep bıraktın, bense hep arkandan ağladım. Mevlana: Sevgi karanlık bir tünelde yakılan mum ışığı gibidir; size yolunuzu gösterir ama uzakta ne olduğunu söylemez. Halil Cibran: Sevgi bir şey istemez, tamamlanmaktan başka. Özdemir Erdoğan: Sevgi anlaşmak değildir, nedensiz de sevilir, Bazen küçük bir an için ömür bile verilir.