Son haftalarda bir ölüm sağanağı altındayım! O kadar çok dost, arkadaş ayrıldı ki aramızdan, bunlara bir de Huriye halam eklendi… Allah rahmet eylesin… Yozgat’ın Gökçekışla köyünden Sorgun’a, oradan Nevşehir, Bolu derken Sakarya’ya kadar uzanan hayat yolculuğu, koronavirüs belasının musallat olmasıyla son buldu. Benim için özeldi… Huriye halam, çocuk ruhumun derinliklerine işlemiş bir güzellik sembolüydü. Sadece ailenin değil köyün en güzel kızıydı. Tiyatral yanı çok güçlüydü; bir şeyi anlatırken dinletmeyi bilirdi. Bu özelliğini babası ‘Sağır Haydar’ namlı Hasan Haydar Erkılıç’tan almış olmalıydı. Çünkü çok uzun halk hikayelerini ezbere anlatır, elektriksiz köylerin karanlığına gömülmüş insanların özellikle de çocukların gecesine ışık olurdu. Huriye halam da dedem gibiydi… Bir farkı vardı: Halam her daim güler yüzlü, güler gözlüydü… Yürekleri sevgi doluydu Babam Avni’ye özel bir sevgisi olduğunu bilirdim. Babam da yüreğinde sevgiden başka bir duyguya yer olmadığı için kardeşine yürek dolusu sevgi sundu her zaman. Üç erkek abinin biricik kız kardeşi olan Huriye, bir huri güzelliğiyle bulunduğu ortamda sevgi, saygı, ilgi görürdü. Kendisinden önce vefat eden eşi Sefer ile evliliğinden Mustafa, Celil, Özlem ve Mehmet doğdu. Siyah - beyaz fotoğraf O evlilik törenini çok iyi hatırlıyorum. Siyah beyaz fotoğrafın hakimi olan Huriye Halamın özel koruması gibi duran üç veletten ortadaki benim. Diğerleri de amcaoğullarım Rasim ve rahmetli Ali Osman… Bacılarına omuz verenler ise Yusuf ve Şükrü abiler… Eşinin işi gereği evlendikten sora uzun süre başka şehirlerde yaşadığı için sık görüşemedik ama ziyaretine gittiğim birkaç seferdeki anne sevgisini aratmayan ilgisi, onun güzelliğine cennet kokusu katıyordu. Mekanın cennet olsun Bir süreden beri koronavirüs yüzünden yoğun bakımdaydı. Acı haberi duyduğumda elim ayağım kesildi… Güzel halam mekanın cennettir inşallah, rahat uyu… Biliyorum ki; Herkese merhamet atarak gittin Parasız iyilik satarak gittin Dünyaya güzellik katarak gittin Cennetteki kadron adında saklı