gece;  yüzümün kızıllığını saklayan  zemheri   soyutladığım aynam soğuk taş duvarın üstünde önceki kadar ödünç alıyorum bir pınardan su sesi  seğiren kalbimin eczası geçiyor kutsal bir prizmadan  işte böyle kendi iç benliğimde çentikler gibi duran yalnızlıklarımı tesadüfler dolduruyor usul usul   öğrendiğim tüm bilgiler yanılsama rüzgâr peşimizdeyken   unutma, bulutlar kırmızı da iner, ötesinde kopsun kızılca kıyamet . ne garip! küçük ayrıntılar besliyor damarlarımı aklım şiirle öykü müzikle söz arasında gelip gitmekte    mevsimsiz bir şiir olma ihtimali taşıyor gün/ah dedim suçluyum. yenilgilerimi tanrıya bağladım gözlerime çekilen perdeye   oysa hiç kolay değil hacminden taşan bir şiirin alevlenmesi kaç yalnızlık kaç keder var içlerinde biliyor musunuz bütün şifrelerini ben topladım bir ömür bırakarak eğreti  göz yaşını ben kuruttum dağlar bana meyilli bu ısrar bu sabır bana  e n  a ğ ı r  e y l e m    ben ah tam otuz bir kez kendime mayısta bunu söyledim ben ah tam otuz bir kez kendimi sağalta sağalta…