I- ...sen ey ruhu -deniz- yüreği -kara- olan çocuk şiirin son dizesinde kalmış bedenin  ellerin  / bir yaz gününden hâlâ ağustos kokar II- gözlerinde biraz nem biraz hüzün   biraz da birikmiş yıldızlar kutsal bir prizmadan dağılmışsın evrene - ahkerler değmesin-  diye narin tenine anne tınısını içine bırakmışsın sen eylül olmalısın ey çocuk eylül olmalısın dünya yıkılmış sen altında kalmışsın  III- ah çocuk nedir bu  yaşamındaki   paradokslar baharları  kışları tekrarlatan saçlarında biraz yağmur biraz rüzgâr biraz da karlar yaralanıyorsun yaşadıkça bir yer olmalı  matemden  uzak / çepeçevre gülistan IV- ve dizlerin kanadıkça düğüm düğüm olur için oysa sen gülmelisin gamzelerinle  solgun bir yüz / ürkek / -gibi-  darağacında   yakışmaz  sana V- ah bir de düşlerin var senin / çocuk düşlerin / gecenin ela renginde avuçlarında irem zaman  çok mu hızlı götürmüş seni ondan mı dönemeyişin geriye VI- ama bilmelisin öylesine dingin ki  bakışın  kalmazsın  pürtelaş  içinde susar kendinde kanarsın / güneş dağlarda poyraz erguvanlarda   kimseleri incitmezsin ondandır duruluğu  sözlerinin VII-  ...sen ey bağrında çiğdemler açan çocuk cemreler kopar  gülüşünden gülüşün tropikal ..ve  ellerin / bir yaz gününden hâlâ ağustos kokar