[simple-author-box] Türkiye’nin sınırları gibi vatandaşın ve siyasilerin sinirleri de gergin. Sinirin sınırı nerede başlar, nerede biter? Kişiye göre değişir! ‘Sinir bozan’! Herkesin ruh haline, vicdanına, cüzdanına göre bunu farklı şekillerde tahlil etmek mümkündür. Ancak sınırımıza dayanan hatta dalan Afganlılar ile devlet eliyle kurulan kampinglere yerleştirilen milyonlarca Suriyeli ‘sinir bozuyor mu’ derseniz, bozuyor! Bir nevi ‘sinir bozan’ türedi! Namus meselesi Siniri bozulanlar “Sınır namustur” pankartı açıyor mu? Açıyor… CHP Genel Merkezi, Genel Başkan Kemal Kılıçdaroğlu’nun posterinin altına bu sloganı yazıp binasına giydiriyor, asıyor mu? Asıyor. Amerika’nın içine ettiği Afganistan’daki gelişmeleri lehimize olacak şekilde yönetemezsek, bazı şeylere müdahil olamazsak siyasileri geren sinir bozukluğu, sınır, af edersiniz sinir harbine dönüşebilir: Açlık, yoksulluk Sınırlarımızla ilgili söyleyecek çok söz var ama sinir bozan bir başka hususa da değinelim. Gerçekçi olmak gerekirse, yoksulluk, açlık kadar sinir bozucu başka bir şey olamaz. Bilindiği gibi TÜRK-İŞ yıllardır her ay çalışanların geçim şartlarını ortaya koymak amacıyla “Açlık ve Yoksulluk Sınırı Araştırması” yapar ve sonuçlarını kamuoyu ile paylaşır. Temmuz’da açlık sınırı 2.903 TL, yoksulluk sınırı 9.450 TL olarak duyuruldu. Bu rakamlara sınır mı dayanır, sinir mi? *** Amerika’ya ithaf Afganistan’daki insanlık suçunu uçak tekerlerine buladığı Afganlı kanıyla terk eden Amerika, ‘süper güç’ unvanını ‘süper piç’e çevirdi! Dediğim dedik! Yıllardır, “Amerika devlet değil! İllaki devlet denecekse Hollywood devletidir” diye boşuna demiyorum. Afganistan’ı Rusya’nın zulmünden tek başına kurtaran Rambo, Hollywood yapımlarıyla ne yaman, ne yenilmez bir Amerika ile karşı karşıya olduğumuzu kazıdı beyinlere. Oysa… Afganistan apar topar kaçan Amerika, marabasının bokunu yiyen ağadan farksızmış! Meşhur anekdottur: Bir bok yeme olayı Amerika, af edersiniz, ağa at arabasında maraba da sürücü mahallinde kasabaya giderken, arabayı çeken hayvan yola pisler. Ağa marabasının arabada gözü olduğunu sanıyormuş. Hem marabaya haddini bildirmek hem de eğlenmek için, “Ula Taliban, af edersiniz, ula Maho, şu boku yersen arabayı sana verecem” der. Maraba kısa bir şaşkınlığın ardından arabadan iner ve taze at pisliğini yer. Ağa sözünde durur! -Tamam, araba senin… Maraba yediği haltın utancı, Ağa bir eğlence uğruna arabayı marabaya kaptırmanın pişmanlığı içinde kasabaya varırlar. Dönüş yolunda ikisi de kös kös otururken araba tam marabanın pislik yediği noktaya gelince Amerika, af edersiniz, ağa dayanamaz ve “Ula oglim Maho bir halt ettim, şaka uğruna araba elimden gitti. Yediğin bokun parasını vereyim de arabayı geri alayım.” der. Maho, yediği pisliğin kokusuyla kendinden iğrenmektedir. İntikam duygusu ağır basark ve ağaya seslenir: -Olur Agam ama bir şartla. Sen de aha şu kalan kurumuş boku yiyeceksin. Böylece ödeşmiş oluruz. Araba da senin olur yeniden. Arabayı almaya kararlı olan ağa inip götürmüş at pisliğini. Değişen bi’şey yok Çiftliğe yaklaşırlarken, Taliban, af edersiniz Maho ağaya seslenmiş: -Agam, araba giderken de senindi dönerken de senin. Peki biz bu boku neden yedik?