[simple-author-box] Bayramlar sevinç ile hüznü, coşku ile dinginliği usulünce harmanlayan; yerine göre; birini yekdiğerine yendirmeyen hassas terazi günleridir. İster milli ister dini olsun bayramların manevi yanı sevincin, coşkunun bitmez, tükenmez kaynağıdır… Tek kelime ile ‘hasret’e hapsedebileceğimiz hüzün ise stabil hal almış duygu zikzaklarının tekdüzeliğine oturtur insanı… O mevkide oturmamı gerektiren sebeplerim vardı… * Gerekçelerim sağlam Kızım 10 bin, oğlum 500, eşim 200 kilometre ötede olunca, yalnızlığımı sığdıramadığım balkonuma bakan ODTÜ ormanından hüzünbaz bir yel vurdu yüzüme… Sonra kulağıma bir türkü çalındı, adresi belirsiz… El vurup yaremi incitme tabip Bilmem sıhhat bulmaz hicraneler var Diyordu Sadık… Vaziyeti vahimdi belli ki; Dert vurup da yarem eylersin derman Her can kabul etmez viraneler var Saz ozanın elinde, söz de dilindeyse gem vuramazsın: Dert ehli olanlar dermana gelir Elbette arayan dermanın bulur Sadık der ki kimde ne var kim bilir Geşt ü güzar ettim elde neler var * Doğru! Neler var… Nesim Çimen, Ruhsati’den ödünç alıp; Daha Senden gayri aşık mı yoktur Nedir bu telaşın vay deli gönül Demiyor mu? Diyor. Diyor demesine de onun derdi benden büyük! Hele düşün devr-i Adem’den beri Neler gelmiş geçmiş say deli gönül Bir bir sayıp sıralasan da ‘uçamıyorsun’, ‘kaçamıyorsun’. Çünkü ‘dünyadan geçemiyorsun’. O zaman; Topraklar başına vay deli gönül. * Neşe kapısı kapalı Gönlüme gem vurup, şu Bayram gününde işin neşe yanına yöneleyim dedim! Ne mümkün! Musa Eroğlu seslendi: Hey erenler pazarım var Hal ehline hal satarım Terazim, tartım bulunmaz Doyumuna bal satarım Muhteşem sözlere şapka çıkarıp kulak kesildim: Tezgah üstü söz söylerim Sözümü gülle peylerim Aslı sitemi neylerim Ben dikensiz gül satarım Bir kelime yazmaya, bir cümle kurmaya çekindim. Ne muhteşem sözlerdi: Erenler bir pazar kurdum Hak hak dedim döndüm durdum Aşkın mühürünü vurdum Aşk zarfına pul satarım Ozan aşmış! Hal arzını getirip ‘uslamlama’ süzgecinden, daha doğrusu ‘sözgeç’inden geçiriyor ki, değme gitsin: Ben sarrafım inci düzdüm Gevher denizinde yüzdüm Akıl süzgecinden süzdüm Cevri akıl kul satarım * Gökçekışla yoluna düştüm Sonra Davut Sulari taa Erzincan’dan seslendi: Bugün bayram günü derler alem eğlenir Sen bizim yaylaya gel başın için Dertliler oturmuş derdin söyleşir Etme intizarı gül başın için Pirdaş, Kastamonu yaylalarından seslenip yoldan çıkarıcı manzara görüntüleri yollayınca, onun da çok sevdiği Gökçekışla yollarına düştüm… Bozok Yaylasının havası iyi geldi! Eşi, dostu gördüm. Yundum, yıkandım… Sonra… Ver elini Ankara… “Bayram gelmiş neyime…” derbederliğine düşeydim direksiyonu toparlayamazdım…