akış, sese ve renge

her şey ritme bağlanır sanma çünkü duyduğum ses manasız ama iyi bir öykü anlatıcısıyım ritmik harflerim günün içerisinden uğraş ister sıkışıp kaldığım yer sorsan liste uzayıp gider suyun uzaklığını planlıyorsan bir ağacın dibine ve az ötesine odaklan morarmaya yüz tutmuş ayrık otu gibi fısıldasın yeter cümle alem toprağa el değip gideyim yüzümün yarısı sessiz sedasız seher biraz dinlence biraz yalpalama herkes dünyanın şenliği işte evrilir kimsesizliğimiz en iyi bildiklerimizden sınar hayat dünya; şekil, kavram, düş… panzehir kat az biraz yaşa, seviş, iz bırak canlandır göğün soluk mavisini iyimserlik bedenimizden arta kalanamasızı bırakır çok insan kalbimin yakınından geçer her ağrı boşluk an be an uçurum, çocukların büyüyemediği uyku diyor kelimeler  işte salt bu sebeple dingin bir akışta kalmalı tüm renkler ve sesler bırakamadıklarım eski küskün ve huysuz bir şehre dair ama bildiğim şeyler ağzımda kalan tat yaylaların güzel esintisi gibi ama yaklaşınca uzaklarda dünya sesten ibaret ve gördüğün renklerden yel kokuyor vurunca kıyılara