Geçti… Uzun geceler, özleyişler, kırgınlıklar, beklentiler, gülümsemeler, müziğin yüksek sesi, gülistanlar geçti mis kokularla. Yılkılar geçti tozu dumana katarak. Acılar, sancılar, uygarlıklar, kasırgalar geçti ardında efsaneler bırakarak. Kapalı kapılar kırılmadan, rubailer okunmadan, çalınmadan senfonik eserler, gökyüzüne iç çekerek bakılmadan, uykudan uyanmadan insanlar geçti. Radyonun bozuk düğmesi geçti eskicinin elinden. Şarkılar geçti hicaz makamında. Faytonlar geçti atların en şahane haliyle, tıkırtılarla. Masmavi denizlerden yunuslar geçti gün doğumlarında dans ederek. Bozacıların melankolik sesi geçti soğuk kış gecelerinden. Sabaha kadar çılgınca dans etmek, uzak ülkelere seyahat etmek, kızdığımızda başımızı alıp gitmek, söyleyemediklerimizi haykırmak geçti içimizden. Kaşlarımızın karasından zeytin ağaçları geçti. Nice filmler geçti iz bırakarak ardında. Sonra“Nasıl geçti habersiz o güzelim yıllarım” ı dinlerken gözlerimizden hüzünler geçti. Değişti… Alışkanlıklarımız, tutkularımız, hayata bakışımız, anlattıklarımız, dinlediğimiz şarkılar, vedalarımız, eğlence anlayışımız değişti. Hoyratça kullandığımız yağmur ormanları, kuşların göç ritüelleri değişti. İklimler değişti, bizi bağrına basan toprağın rengi değişti. Yasalar değişti. Doğru bildiklerimiz değişti. Çevremizdeki insanlar değişti azalan sayılarıyla. Evlerin ruhu değişti. Kaplumbağaların yürüyüşü, fillerin dişleri, ağaçların kökleri, yaprakların soluğu değişti. Tatil anlayışımız değişti. Eskiyen eşyalar değişti yenileriyle. Çocukluğun yaşı değişti. Pişmanlıklar değişti. Seyirci kaldıklarımız ya da kalamadıklarımız değişti ardından. Yürüdüğümüz yollar ve birlikte yürüdüklerimiz değişti. Ve değişimlerin hepsi biz farkında olmadan gelişti. Var… Henüz bilmediklerimiz, fark etmediklerimiz, öğreneceklerimiz var.  Bizi bekleyen sürprizler, rastlantılar, karşılaşmadığımız insanlar, hedeflerimiz var. Yaptıklarımız, bir türlü bitiremediklerimiz var. Aşklarımız var itiraf etmeye çekindiğimiz. Kalbimizde sakladıklarımız, sırlarımız var. Ağız dolusu konuştuklarımız, gözümüzü kulağımızı kapattıklarımız var. Hayalini kurduğumuz yerler var yıldızların altında. Dünya düzenine kızgınlığımız var. İsyanlarımız, inatlarımız var değişmeyen. Suyun şırıltısı var yürüdüğümüz yol üzerinde. Ağaçların fısıltıları var bizi büyüleyen. Çocukların gülüşleri var çiçeklerin renginde. Bir gün geçer diye beklediğimiz korkularımız var. Gözümüzde büyüttüğümüz insanlar, uzak diyarların albenisi var. Kahkahalarımız var gülmeyi unuttuklarımız da. Zamana bıraktığımız vazgeçişlerimiz var. Prensesler, krallar gibi yaşama isteğimiz var. Şımarmak isteğimiz. Aklımıza her eseni yapmak kimseye aldırış etmeden gönlümüzce yaşamak. Şımartılmak isteğimiz var belli etmeden. Beklentilerimiz de var kimsenin kimseden haberi olmadan. Hep yanımda ol dediğimiz insanlar var. Görmeyi istemediklerimiz de. İsteklerimiz, heyecanlarımız var bizi hayata bağlayan. Ve yaşanacak yarınlarımız var, tükenmeyen umudumuz…