ölü evlerdeki eşyaların anlamsızlığı uzaklıkları yazıldı duvara küçürek öykülerden sıkı sıkı kapalı perdelerin ardında derin ince bir sızı   sözcükler de eskir tekrar tekrar söylendiğinde eskir zaman ve kullanılmayan her şeyde soluk bir hüzün metaforlar birikir takvimin en küçük yaprağına   sevmek bazen bir çağdır diğerine geçerken sabitlenmiş hayatlara bir avuç su bırakır gibi sorunsuz bir dünya varsa eğer büyür dağlar tepeler   toprağın mizacı kışkırtıcı tazelenmek gün boyu insanın ruhunda birikiyor zaman sabır değişmiyor huzursuz bir üşümekten başlıyor taşların uğultusu   her an bulduğumuz bahçe dağınıklığı ömrün değişim istemez doğa denge arar yolunda gitmek ister su bize gece suskunluğu lazım insan küçülür uykusunda   su, içinden geçen her şey için noktalardan bir yeryüzü diyelim ki insan noktadır sığarız içine öylece yaşamak hatırına bizi ele geçiren us direniyor insan kendine yürür bu yalnızlıkla