Bazı yazıları günü gelince yeniden yayımlamak şart oluyor. Bu da onlardan biri… *** Dalmışım… Yürüyorum. Bir ağıtla kendime döndüm: Resulün göz nuru şehitler şahı Kerbela çölünde İmam Hüseyin Mahzun yüreklerde duyulur ahı Kerbela çölünde İmam Hüseyin Yezid’e lanet okuyup giderken, Ehli Beyte selam ettim… Acıktım… Baktım bir sofra. Oturayım dedim, ‘dur’ dediler. Niye dedim anlattılar: Boşa lokma yok dediler Erenlerin sofrasında Her lokmaya hak dediler Erenlerin sofrasında Çok açım diye ısrar edince sofradaki biri açlığımı bastırdı! Gönül sarhoş ayılmıyor Bir nara ki duyulmuyor Ne hikmetse doyulmuyor Erenlerin sofrasında *** Karnım aç, gönlüm tok ayrıldım o zengin sofradan… Nesimi’nin sesi çalındı kulağıma. ‘Haydar Haydar’ diyordu. Durdum… Ben Melamet Hırkasını Kendim Giydim Eynime Deyince, rahatsız etmek istemedim. Sessizce uzaklaştım… *** Az gittim, uz gittim baktım, Ali Ekber Çiçek de ‘Haydar’ ile hoş/beşte! Kâh Güruhu Naci’ye özünü katıyor, kâh insan sıfatında gelip, gidiyor… Dinledim: On dört bin yıl gezdim Pervanelikte Sıdkı ismin buldum divanelikte İçtim şarabını mestanelikte Kırkların ceminde dara düş oldum Saygıyla ayrıldım. *** Yürüdüm mü kendimi sürüdüm mü bilmiyorum ama karşıdan Nimri Dede’nin geldiğini görünce toparlandım. ‘Hayırdır Dede nereden gelir nereye gidersin?’ diye sorunca hemen anlattı: İkilik Kinini İçimden Atıp Özde Ben Bir İnsan Olmaya Geldim Taht Kuralı Ariflerin Gönlüne Sözde Ben Bir İnsan Olmaya Geldim Serimi Meydana Koymaya Geldim  (…) Bütün Mürşidlerin Tarif Ettiği Sadıkların Menziline Yettiği Enbiyanın Evliyanın Gittiği İzde Ben Bir İnsan Olmaya Geldim Serimi Meydana Koymaya Geldim (…) *** ‘İnsan olmaya’ çalışanlara yetmek için o geldiği gibi giderken, Aşık İsmail Daimi, “Bugün Bize Pir Geldi” deyip devam etti: Ali Benim Şahımdır Kıble Kıblegahımdır Miraçtaki Muhammed O Benim Padişahımdır *** Eyvallah deyip uzaklaşırken, Seyrani’yi duydum! Derinlerden sesleniyor sanırken yücelerden geldi sedası: Kuran yazılırken Arş-ı Rahman'da Kudret kâtibinin elinde idim Güller açılırken kevn ü mekânda Bülbül idim gonca gülünde idim *** Dostum dürttü uyandım! Elimi, yüzümü yıkayıp yazmaya devam ettim. Yürümek güzeldi… (Kaynak: aradolugazete.com.tr)