I- ateş hatırla ellerini, sıcaklığıdır değen yapayalnız ölen acılı bir babanın akıyor çünkü zaman   esmer yüze birikmiş gölgeleri ömrün her pencereden ayrı bir çığlık. nereye baksam tanrı’nın adaleti…   derken yarıya bölünüyor duygularımız biraz tutkulu biraz eleştirel yanıltıcı olsa bile içgüdüler, düşünmeli…   niçin hoşlandığımızı ya da hoşlanmadığımızı bir şeyden sezgi ve hisleri içine katıp öyle düşünmeli sonra bir daha benimser gibi bir başka yaşamı kendi dilinden  mevsim kırlangıç çöz ç ö z e b i l i r s e n   içimde okyanus derinliğinde bir sızı…   beni affetsin şiir dizelere sığamadım büyüdüm  birkaç sözle sokağa taştı gülümsemem yeni bir sabaha karışmak ister şimdi olgun sesim ünlemsiz düşer bir ateş                             meşrulaşır kırmızı   II- güneş ipekten bir günün ortasındayım yolum aydınlık şarkı gibi etrafımda uçuşan renkler  gözden geçirip geçmişimi iyimserliğimle sormalıyım yolumuz neden kesişmelerde Sen! yolumu yolunda bulduğum şair  sakındığında sesini sesimden bir güvercin ölüsü düşer gökyüzünden hangi cüretkarlığın sırrını taşıyor ki zaman kendini tamamlıyor Kibele gül ve volkan şiirin kimyasında ete kemiğe bürünüp hiç yaşadınız mı aşkı dillere destan   III- gökyüzü göğün rengidir serinkanlılığımız geçtim içinden ama kendimi saklayarak unufak. yüzümde billurdan sığınağımın gereksiz tedirginliği gözlerim yağmurlar kadar yorgun sadakatsizce durur bir hançer göğsümde şimdi gitmek istesem çağrıda bulunsam ateş güneş ve gökyüzüne ulaştırır mı beni o saklı kente Maya dilinde benim orkestra şefi… adımları tasarlayan kareograf hem eleştirmen yerine getirilmesi gereken acil görevler gibi bedenin soğuması da geçti gözlerimin önünden oyunun kuralı bu. ama çocuk olmayı seçtim ben gidip geldim kıtalararası yanılmayı da göze aldım ben uyandım kasılmalarla toprağa bırakarak izimi o sırrın söylenmediği yerden   çöle bakan değilim ölüm geçmez aklımdan   içimdeki  tanrıça’yla konuşur Mu’nun güneşi…