Boş mide, yalan, Fikret ve masal

Ortalık yangın yeri, ekonomide mızrak çuvala sığmıyor… Yalan… Yalan karın doyurmuyor; gecekondudan gündüzkonduya geçince sınıf atladım sananlar, çarşıda pazarda etiketleri görünce, cin çarpmışa dönüyor. Cepler boşalınca evin tadı tuzu kalmıyor; en çok da çocuklar etkileniyor; reklamlarla artırılan iştahları nasihatlerle bastırılmaya çalışılıyor. Krizlerden çıkar sağlayanlar, ülke yoksullaştıkça varlıklarına varlık katanlar dışında, kalanlar sonunu kestiremedikleri geleceğe kuşkuyla, endişeyle bakıyor. Özveri hep yoksullardan isteniyor. Savurganlığın, lüksün bedelini politik ham hayallerin peşinde koşanlar değil, gittikçe artan yoksul yığınlar ödüyor… Yanlış tercihler, vahim sonuçlar doğuruyor… Bütün bu olup bitenler, Tevfik Fikret’in dizelerini anımsatıyor: Bir devr-i şeamet, yine çiğnendi yeminler; Çiğnendi, yazık, milletin ümmid-i bülendi! Kanun diye topraklara sürtündü cebinler; Kanun diye, kanun diye kanun tepelendi... Bihude figanlar yine, bihude eninler. Biz yine masallara kulak verelim: ”Kara gün kararıp da kalmaz ya.”