Cehalet

Cehalet bilimle inatlaşmaktır! Doğrunun arkasından dolanıp yalanı savunmak; yalanı söyleye söyleye gerçek olduğuna inanıp/inandırmaya çalışmaktır. Yoğunluğunun arttığı dönemlerde, cahillerin etkilerini yetkilere dönüştürme eylemleri de hız kazanır. Cehalet bir beceri gibi pazarlanır; bilgi, bilim aşağılanır. Mensuplarının ayrık otu gibi bütün alanlara sirayet etmeleri doğal karşılanır. Sürü özelliği gösterseler de öncüleri de vardır. O öncüler ki cehaletleri oranında övülür, alkışlanır ve ululanırlar. Çıkarları dışında bir şey bilmez ilgilenmezler Bilmediğini bilmemenin getirdiği geriliği uslamlayamaz; işin sonunun nereye varacağını umursamazlar. Günlük çıkarlarının peşindedirler, düşünsel bir omurgaları yoktur, dönemsel değişimlerde dönüşüverirler… Tutuculukları hevesleri kadardır; rüzgârgülü gibi, dönmek için esecek yelleri beklerler. Sanattan uzak, bayağılığa yakın dururlar, kaba saba yontulmamış; ancak gururludurlar. Bedava ve beleş arayıcılığı iktisadiyatlarının temelini oluşturur. Onlara göre çalışmadan kazanmak zekâ işidir. Her şeyde hak iddia ederler. Elleri işte olmasa da gözleri oynaştadır. Çıkarlarına geldikçe, her türlü haksızlık hukuksuzluğu hoş görürler. Nemalandıkları sistemin yılmaz savunucusu olurlar. Bir lidere ihtiyaç duyduklarında, kendi hasletlerine yakın olanı yeğlerler. Yüzeyseldirler, derinlemesine düşünmeyi sevmezler. Ağababalarının üç beş sözcüğü geçmeyen sloganlarını kutsal sayıp hikmetli söz edasında yinelerler… Cehaleti marifet sanır ve aldanırlar. Aldandıkları da yanlarına kâr kalır Nasıl bir kârsa?