Yoksul-laşıyoruz!

Ha, zaten yoksulduk, değilmişiz gibi davranıyorduk! Gelişmekteyiz, gelişiyoruz mavralarıyla avutulduk; ancak artık pabuç pahalı ve yalınayak, başıkabak günlerimiz başladı… Bir ülke geri kalmış bir ülke ise, yalnızca yoksulları geri kalmış olmaz; varsılları da geri kalmıştır; en azından yoksulluğun artmasında-dolaylı ya da dolaysız-etkileri vardır…                                                                                                          Gerilik sızıcıdır, bütün alanlara; üniversitelerden endüstriye, iş yaşamından özel yaşama kolayca yayılabilir. Üretim denildiğinde, laf söz üretimi dışında hiçbir yeteneği olmayanlara kurtarıcı gözüyle bakmak, bugün ve gelecekte yaşanacak olan sorunların en önemli bileşenlerinden biridir. Gerilik bir haslet, gericilik, bir istikamet olarak benimsenmişse, eldekileri de yitirmek kaçınılmaz olacaktır. İlgisiz ve bilgisizlikten yararlanarak, göz boyamak, kötülemek, saldırmak, gerçeği eğip bükmek, olumsuzlukları yok saymak, insani değerleri ters yüz etmek, ayırmak, ayrıştırmak, bilime, kültüre, sanata sırt çevirmek ivme kazanır; cehalet palazlanır. Uygarlıktan kopuş, çağdaşlığa karşı koyuş kurumsallaşır. Yaşanan diğer olumsuzluklar da eklenince, sorunlar çözümsüzlük sınırına ulaşır. Bu yaşananların arka planına bakıldığında; kutsallığı, inancı, her türlü insani değeri, kendi kişisel çıkarları için kullanmayı hak belleyen ve öğretilmiş cehaletle güdümlenen açgözlü bir kitle görürsünüz. O kadar çoğalırlar ki demokrasiyi yalnızca sandıktan ibaret sanan toplumlarda, muktedir de olurlar. Amaçları iyi giden ne varsa kötüleyip yıkmak ve bu enkazdan en fazla karla çıkmaktır. Olan yine yoksullaştırdıkları halka olacaktır. Deneyerek öğrenilmiştir ki cehalete maruz bırakılan toplumlar, iç ve dış sömürgenlerden kurtulamazlar…