Okuryazarlık duyar bakarlık

Bir yerde mi duydum, bir yazıda mı okudum emin değilim”, yazmak sınanmaktır.” diyordu. Yazı okuru varsa, yazı olur; yoksa adressiz mektuptur. Ya geri gelir, ya postada yiter gider. Eskiden okul yüzü görmeyip diploma-eski adıyla icazetname-alamayınca harfleri birbirine çatmayı güç bela öğrenenler, öğrenim durumu sorulduğunda, okuryazarım yanıtını verirlerdi! Okuryazar olmak çok abartılı gelmiyor mu size de? Aslında sözün görseli diyebileceğimiz harf, dolayısıyla da alfabenin kullanılmaya başlanmasıyla üretilen yazı, önceleri kutsal bir kerteye çıkartılmışken çağımızda iletişim alanındaki büyük sıçramalar nedeniyle, ikinci sıraya düştü izlenimi veriyor. Okumaktansa duymak, okumaktansa seyretmekten daha kolay daha zahmetsiz geliyor insanlara… Hele bizim gibi endüstri devrimini ıskalamış, matbaaya geç kalmış, radyoya kulak kesilip televizyona bakakalmış bir toplumda “okuryazarlık”, “duyar bakarlık”la yer değiştirmiş görünüyor… Kanıt mı istiyorsunuz? Ankara metro istasyonlarından ücretsiz alıp okuduğunuz, Ankhaber gazetesi dahil, vagonlarda yolculuk yapan insanlar gazete, kitap mı okuyor, telefonlarının ekranıyla mı oynuyorlar? Gözünüzü yazıdan kaldırıp etrafınıza bir bakın bakalım.Haksız mıyım?