Her çocuğun dünyasının yarısı annedir! Büyüyünce bile o dünyadaki anne işgali devam eder! Sonra… Anımsamalar… Sevinçler… Hüzünler… Önünde de sonunda da gözden, gönülden çıkmayan, çıkarılamayan bir yadigardır anne… Gönül tahtıma baktım oradaydı annem. İşte evimiz ve o evin her şeyi: *** Eski çaputlardan cicim cicim kilimler Sedirlerde örtüler Kırlentler şilteler Duvarlar kerpiç Ve ahşapla nikâhlı   Kırmızı oluklu kiremitler Tepesinde baş tacı Pazen perdeli Pencereler çivit boyalı   Yerler sıvanmış toprak Tohumlar düşse yere Odamız kocaman bir saksı olacak Tek mobilya anamın cevizden çeyiz sandığı Naftalin naftalin kokardı Çamaşırları sabunla elde yıkardı Çamaşırlar Anadolulu bir anne kokardı   Sabırdı evimizin tek süsü Ve annemin dudaklarında Bitmeyen bir umut türküsü   Çocuk yaşında gelin gelmişti Onca çocukla evi taşıdı sırtında Ah bile demedi Babamı efendisi bildi Hiç yüksünmedi köleliği Mecburiyetinden miydi Sevgisinden mi Hiç söylemedi