Oturup düşünüverdim ve sordum kendi kendime: “Sen gerçekten yaşlanmayı mı istedin”. Sonra cevaplayıverdim sessizce “Hayır” deyiverdim. Ama içimden bir ses, “Evet” dedi bana; “Sen gerçekten de isteyerek yaşlanma yolunu seçtin” dedi ve başladı anlatmaya; “ Çocukken büyümeyi,  okula gitmeyi, biran önce ilkokulu, ortaokulu, liseyi bitirmeyi, üniversite tahsili yapmayı, okul bitince, askerlik görevini yapmayı, sonra işe girmeyi istendin mi?”  Cevabım “ Evet” oldu. “İşe girdikten sonra; evlenmeyi, çoluk çocuk sahibi olmayı istedin mi?” Cevabım yine “Evet” oldu. Peki dedi ve devam etti: “Maaş alacağın günü sabırsızlıkla bekleyip cebinin para görmesini ve yılbaşlarında maaşına yapılacak zammı heyecanla bekledin mi,  daha sonra da, bir kooperatife girip ev sahibi olmayı, sonra da emekli olup ikramiyesiyle kooperatif borcunu kapatmayı, bu arada torun sahibi olup onları bağrına basmayı canı gönülden istedin mi?” Cevabım yine “Evet, evet” oldu.  İçimdeki ses “Ya işte; sen bütün bunları isterken zamanın akıp gittiğini düşünmedin, daha doğrusu yaşlanacağın hiç aklına gelmedi değil mi?” dedi. “Haklısın” dedim ve oturup aşağıdaki şiiri kaleme aldım.   GEÇİP GİDEN ÖMÜR                  Hep istedik büyümeyi, Geçen ömrü düşünmeden, Adım adım yürüdük sona, Hatta koşuverdik bazen.   Çocukken bakardık büyüklerimize, İsterdik onlar gibi büyümeyi. Sorardık sık sık; “Okula ne zaman gideceğim anne?”   Sevinçle başlar ilkokul, Yaş henüz altı, yedi. Ah bitse şu ilkokul, Sonra orta ve de hemencecik oluversek liseli,   Yaş olur on bir, on iki. Lise de zormuş hani, İstiyorduk yürekten, bir an önce sınıfları geçmeyi, Farkında olmadan akıyormuş zaman, Geçiyormuş ömür, Aklımıza bile getirmedik bu düşünceyi.   Çok şükür bitti lise; Yaş olur on sekiz, on dokuz, bazen yirmi. Ailede bir sevinç, Okul bitti ya, Akla gelmez geçen ömür hiç.   Sıra üniversitede şimdi, ha gayret; Kitaplar, dershaneler, başlar üniversite nihayet. Biri geçtik, kaldı iki, üç, dört. Farkında olmadan yaş oluyor yirmi üç, yirmi dört. Bitmiyor ecele yürüyüş, bitince okul, Üzülerek değil, severek, sevinerek yürünüyor yollar, Geçiyor sessiz sedasız güzelim yıllar.   Sıra askerlikte mi şimdi, Haydi devam ömrü tüketme yarışına; Bitti şükür askerlik, Sıra geldi işe ve de hayat arkadaşına.   Ah, bir girsem işe, Evlensem, oluversem çoluk çocuk sahibi, Derken olur bunların hepsi. Terfi etsem, çocukları büyütsem, Okutsam onları ve evlendirsem hayırlısıyla.   Biter mi hiç istek; Emekli olsam bir an önce; İkramiyesiyle kooperatif borcunu kapatsam, Torun sahibi olsam,   İstekler sıralanır güle oynaya; Derken sonunda bakılır aynaya, Aklar düşmüş saça sakala. Nihayet gelir vakit; Haydi elveda…