[simple-author-box]
Sıla hasreti her insan için bir yürek sızısıdır.
Benim için de öyle…
Yozgat’ta doğdum…
Severim, özlerim…
Ankara’da doydum…
Severim, yaşarım…
Ne doğduğum yeri unuttum ne de doyduğum yeri inkar ve ihmal ettim…
Sıla-i rahimle huzur buldum…
Ankara ile mutlu oldum…
Her iki şehirde de çok özel dostlarım var.
Sohbetleri bir hazinedir benim için…
Yine de…
Gurbette olan her Yozgatlı gibi memleket hasreti oturmuştur gönül tahtıma.
Onun için derim ki:
Yozgat’a kazın Mezarımı Küfül / küfül Çamlığın yeli yalasın Mezar taşımı Sevdalılar otursun Yanı başıma Sürmeliyi çığırsınlar Kalkar Dinlerim.
Doğduğu yere aşık olan, sıla sevdası ile yanıp kavrulan biri daha ne ister ki?